Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed ad rem redeamus; Duo Reges: constructio interrete. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Quam similitudinem videmus in bestiis, quae primo, in quo
loco natae sunt, ex eo se non commoventi deinde suo quaeque
appetitu movetur.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici
potest, cum voluptate legimus?

Magna laus.: Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Nulla erit controversia.: Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Bork: Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Quo tandem modo?: Sint ista Graecorum;

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Sed ad bona praeterita redeamus. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Haec dicuntur inconstantissime. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.